zondag
Afghaanse kinderen betalen hoogste prijs
Jongeren met snuisterijen buiten het NAVO-hoofdkwartier in Kabul zijn de laatste slachtoffers van de tien jaar durende oorlog.
Nawab was gekroond de beste skateboarder in Afghanistan, een joker en officieuze leider van de weerbarstige bende. Mohammad Esa was misschien wel de slimste van zijn vrienden, altijd studeren of verloren in dromen van de dag dat hij zou een dokter worden. Khorshid was een compromisloze tiener wiens naam betekende zon, maar waarvan het karakter was van staal, altijd klaar om de jongens kon ze alles wat ze konden doen zien, ondanks het opgroeien in een land dat is niet goed voor vrouwen.
Ze verkocht sjaals en armbanden om de buitenlandse militairen, journalisten, diplomaten en hulpverleners die gefilterd in en uit de zwaar bewaakte Kabul het NAVO-hoofdkwartier.
Klanten zag een groep sjofele kinderen die op school race had moeten zijn om een deal te sluiten, maar de concurrerende oplichters waren een hechte groep van vrienden die winst evenals grappen gedeeld, en vaak geskateboard of studeerden samen als ze niet waren jagen bedrijfsleven.
De jongens hadden geholpen Khorshid's familie gooien hun bescheiden lemen huis bij nacht, om de politie boetes te vermijden voor het bouwen op openbaar terrein. Op een recente vakantie liepen ze enkele kilometers om een reservoir te zwemmen en picknicken, voor het lopen de hele weg weer terug aan het werk in de namiddag. In een land versplinterd door bittere etnische verdeeldheid, waren ze een ongewone mix van Pashtuns en Tadzjieken.
Maar afgelopen zaterdag een tiener in een witte shalwar kameez zwierf op hun patch, en, toen een aantal van de jongens vertelde hem om te vertrekken, brak een ruzie uit. Het escaleerde in schreeuwen, dan blaast, dan eindigde abrupt toen de vreemdeling drukte op een verborgen trekker en ontploft een zelfmoordaanslag.
De ontploffing was relatief klein door de brute normen van de tien jaar durende oorlog in Afghanistan: acht mensen gedood en misschien een vergelijkbaar aantal gewonden. Maar het is uit elkaar gescheurd de kring van vrienden. Nawab, Mohammad Esa, Khorshid, haar zus Parwana en jonge broer-in-law Asad zijn dood, en twee anderen in het ziekenhuis met ernstige verwondingen.
'' Toen ik naar bed ga, zijn mijn vrienden al op me te wachten, vraagt me om te komen zwemmen,'' zegt Omid, 14, een van de groep, die op reis was in te werken wanneer de bommenwerper geslagen. '' Ik zie hun gezichten, en ik kan niet slapen.''
Verscheidene van de doden waren de belangrijkste kostwinners voor hun gezin - een vader gehandicapt, een ander een drugsverslaafde, met veel jongere broertjes en zusjes te voeden. Hun moorden brengen meer dan alleen de pijnlijke verlies van een broer, zus of kind aan rouwende families.
Zij zijn de laatste kinderen te lijden in een oorlog die schade toebrengt honderden jonge levens per jaar. Volgens UNICEF woordvoerder Alistair Gretarsson, werden'' 1756 kinderen gedood of ernstig gewond raakt als gevolg van het conflict in 2011 - bijna vijf kinderen per dag''.
In eigen Nawab's, vol met tientallen rouwenden, zijn familie herinnerde een rustige 16-jarige, die eieren voor het ontbijt vond toen hij hen kon veroorloven en negeerden hun middelen om te stoppen met werken in de buurt van de NAVO.
'' Hij was een zeer serieus persoon, bezig van 's morgens tot' s avonds met zijn bedrijf,'' zei zijn moeder, Anisa. '' Na God, was hij de persoon die de familie gevoed.''
Nawab was anders met zijn vrienden, zegt Omid: hij een joker en een natuurlijke leider, die uitkeek naar de jongere kinderen was. Hij won de'' Go Skateboarding Day'' wedstrijd van dit jaar, en werkte als vrijwilliger skateboarden leraar.
Hij is vlakbij begraven in een nieuw kerkhof, dat strekt tot een heuvel, bewijs van de gestage tol van de oorlog en de armoede in Afghanistan.
Khorshid, 14, en Parwana, 12, zijn begraven een paar kilometer verderop in een kerkhof hoofd gezien door hun ouderlijk huis, waar de 16-jarige Nilofar rouwt om twee zussen en een man ze slechts 20 dagen voor zijn dood was getrouwd.
Khorshid Ook had skateboarden, onverschrokken hield op het bord als ze was in het leven, gaan de straat op in een land waar vrouwen die elke vorm van werk te doen, zelfs in goed beschermde kantoren, worden regelmatig buiten en binnen hun huizen lastiggevallen.
Ze werkte als schaatsen instructeur voor het goede doel Skateistan, die haar als volgt geciteerd:'' Als je bang bent je uiteindelijk niets doen en zonder te doen kun je niets bereiken. Maar als je dingen doet, dat alles kan gebeuren is dat je slagen of mislukken.''
Haar zes-jarige zus Mersal overleefde de explosie - ze speelde in de straat - maar zag lichamen haar beide zusters '. '' Khorshid was gebroken,'' zei ze, haar ogen vullen zich met tranen.
'' Heeft u foto's van mijn dochters?'' Hun moeder, Jemila, vroeg een bezoekende journalist. De familie was te arm om een foto van hun kinderen hebben.
Elias, in het ziekenhuis met ernstige verwondingen aan zijn benen, negeerde waarschuwingen van zijn ouders, dat de nationale feestdag aanslagen zouden kunnen trekken en gingen naar de stad met Nawab.
'' Ik denk dat ik het dichtst bij de bommenwerper, maar God heeft me gered. Ik weet niet waarom.''
Hij weet niet wat hij zal doen als hij uit het ziekenhuis. '' Ik heb geen gevoelens nu, behalve verdriet voor mijn vrienden die dood zijn.''
Nawab was gekroond de beste skateboarder in Afghanistan, een joker en officieuze leider van de weerbarstige bende. Mohammad Esa was misschien wel de slimste van zijn vrienden, altijd studeren of verloren in dromen van de dag dat hij zou een dokter worden. Khorshid was een compromisloze tiener wiens naam betekende zon, maar waarvan het karakter was van staal, altijd klaar om de jongens kon ze alles wat ze konden doen zien, ondanks het opgroeien in een land dat is niet goed voor vrouwen.
Ze verkocht sjaals en armbanden om de buitenlandse militairen, journalisten, diplomaten en hulpverleners die gefilterd in en uit de zwaar bewaakte Kabul het NAVO-hoofdkwartier.
Klanten zag een groep sjofele kinderen die op school race had moeten zijn om een deal te sluiten, maar de concurrerende oplichters waren een hechte groep van vrienden die winst evenals grappen gedeeld, en vaak geskateboard of studeerden samen als ze niet waren jagen bedrijfsleven.
De jongens hadden geholpen Khorshid's familie gooien hun bescheiden lemen huis bij nacht, om de politie boetes te vermijden voor het bouwen op openbaar terrein. Op een recente vakantie liepen ze enkele kilometers om een reservoir te zwemmen en picknicken, voor het lopen de hele weg weer terug aan het werk in de namiddag. In een land versplinterd door bittere etnische verdeeldheid, waren ze een ongewone mix van Pashtuns en Tadzjieken.
Maar afgelopen zaterdag een tiener in een witte shalwar kameez zwierf op hun patch, en, toen een aantal van de jongens vertelde hem om te vertrekken, brak een ruzie uit. Het escaleerde in schreeuwen, dan blaast, dan eindigde abrupt toen de vreemdeling drukte op een verborgen trekker en ontploft een zelfmoordaanslag.
De ontploffing was relatief klein door de brute normen van de tien jaar durende oorlog in Afghanistan: acht mensen gedood en misschien een vergelijkbaar aantal gewonden. Maar het is uit elkaar gescheurd de kring van vrienden. Nawab, Mohammad Esa, Khorshid, haar zus Parwana en jonge broer-in-law Asad zijn dood, en twee anderen in het ziekenhuis met ernstige verwondingen.
'' Toen ik naar bed ga, zijn mijn vrienden al op me te wachten, vraagt me om te komen zwemmen,'' zegt Omid, 14, een van de groep, die op reis was in te werken wanneer de bommenwerper geslagen. '' Ik zie hun gezichten, en ik kan niet slapen.''
Verscheidene van de doden waren de belangrijkste kostwinners voor hun gezin - een vader gehandicapt, een ander een drugsverslaafde, met veel jongere broertjes en zusjes te voeden. Hun moorden brengen meer dan alleen de pijnlijke verlies van een broer, zus of kind aan rouwende families.
Zij zijn de laatste kinderen te lijden in een oorlog die schade toebrengt honderden jonge levens per jaar. Volgens UNICEF woordvoerder Alistair Gretarsson, werden'' 1756 kinderen gedood of ernstig gewond raakt als gevolg van het conflict in 2011 - bijna vijf kinderen per dag''.
In eigen Nawab's, vol met tientallen rouwenden, zijn familie herinnerde een rustige 16-jarige, die eieren voor het ontbijt vond toen hij hen kon veroorloven en negeerden hun middelen om te stoppen met werken in de buurt van de NAVO.
'' Hij was een zeer serieus persoon, bezig van 's morgens tot' s avonds met zijn bedrijf,'' zei zijn moeder, Anisa. '' Na God, was hij de persoon die de familie gevoed.''
Nawab was anders met zijn vrienden, zegt Omid: hij een joker en een natuurlijke leider, die uitkeek naar de jongere kinderen was. Hij won de'' Go Skateboarding Day'' wedstrijd van dit jaar, en werkte als vrijwilliger skateboarden leraar.
Hij is vlakbij begraven in een nieuw kerkhof, dat strekt tot een heuvel, bewijs van de gestage tol van de oorlog en de armoede in Afghanistan.
Khorshid, 14, en Parwana, 12, zijn begraven een paar kilometer verderop in een kerkhof hoofd gezien door hun ouderlijk huis, waar de 16-jarige Nilofar rouwt om twee zussen en een man ze slechts 20 dagen voor zijn dood was getrouwd.
Khorshid Ook had skateboarden, onverschrokken hield op het bord als ze was in het leven, gaan de straat op in een land waar vrouwen die elke vorm van werk te doen, zelfs in goed beschermde kantoren, worden regelmatig buiten en binnen hun huizen lastiggevallen.
Ze werkte als schaatsen instructeur voor het goede doel Skateistan, die haar als volgt geciteerd:'' Als je bang bent je uiteindelijk niets doen en zonder te doen kun je niets bereiken. Maar als je dingen doet, dat alles kan gebeuren is dat je slagen of mislukken.''
Haar zes-jarige zus Mersal overleefde de explosie - ze speelde in de straat - maar zag lichamen haar beide zusters '. '' Khorshid was gebroken,'' zei ze, haar ogen vullen zich met tranen.
'' Heeft u foto's van mijn dochters?'' Hun moeder, Jemila, vroeg een bezoekende journalist. De familie was te arm om een foto van hun kinderen hebben.
Elias, in het ziekenhuis met ernstige verwondingen aan zijn benen, negeerde waarschuwingen van zijn ouders, dat de nationale feestdag aanslagen zouden kunnen trekken en gingen naar de stad met Nawab.
'' Ik denk dat ik het dichtst bij de bommenwerper, maar God heeft me gered. Ik weet niet waarom.''
Hij weet niet wat hij zal doen als hij uit het ziekenhuis. '' Ik heb geen gevoelens nu, behalve verdriet voor mijn vrienden die dood zijn.''
woensdag
AFGHANISTAN: Armoede krachten kinderen stoppen met school om te werken
Kabul, 28 juni 2004-Terwijl miljoenen Afghaanse kinderen na de ineenstorting van het Taliban-regime eind 2001 zijn teruggekeerd naar school, tienduizenden schoolgaande jongeren, beperkt door economische tegenspoed, moet nog werken aan de straten van de Afghaanse hoofdstad , Kabul, aan hun families te ondersteunen.
"Ik zou graag naar school, maar dat kan ik niet. Er is niemand anders in mijn familie om te werken behalve ik," Zabi, een 10-jarige jongen selling boodschappentassen in een overvolle markt vertelde IRIN.
"Ik was op school, maar vorig jaar heb ik gefaald omdat ik werkte op straat de hele dag, 'Baryalai, een 12-jarige schoenshiner vertelde IRIN, uit te leggen dat, met een gehandicapte vader en twee zussen en een jongere broer te voer, zijn prioriteit was zijn familie.
Zulke gevallen zijn niet ongewoon. "In stedelijke gebieden meer kinderen werken openlijk op straat," Edward Carwardine, een woordvoerder van het Fonds voor kinderen van de Verenigde Naties (UNICEF), vertelde IRIN in Kabul, en merkt op dat naar schatting 40.000 kinderen nu bezig waren straten van de stad.
Volgens een onderzoek 1996 uitgevoerd door de Afghaanse NGO Aschiana, de Duitse hulporganisatie Terre des Hommes en het kantoor van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR), werden ongeveer 28.000 kinderen geïdentificeerd als "street-werkende kinderen" in 10 dichtbevolkte districten van Kabul.
Veel van de kinderen verloor de kostwinners in hun huizen of op straat werden aan het werk gezet, de meeste van hen als schoenpoetsers of portiers, het wassen van auto's, het branden van wierook, kleine voorwerpen verkopen van of het verzamelen van metaal. Anderen nog hun toevlucht tot bedelen, maar zelden toegeven, overweegt dergelijke handelingen beschamend.
Maar zulke straatkinderen zijn nauwelijks nieuw in de oorlog verwoeste stad van ongeveer drie miljoen. De kinderen, zowel mannelijke als vrouwelijke, vaak aannemen dat de taak of verantwoordelijkheid van het verdienen van inkomen voor hun gezin na de belangrijkste kostwinners zijn gedood of uitgeschakeld.
Voor veel kinderen in Kabul, de gezinnen zijn niet in staat om zelfs de basics bieden. Om de familie te steunen, de kinderen moeten werken om iets te verdienen voor voedsel, vaak onder bijzonder erbarmelijke omstandigheden.
En terwijl gevaarlijke kinderarbeid niet zo gewoon als in andere landen in de regio was geweest, UNICEF bleef bezorgd dat kinderen die moeten werken op een bepaalde manier om hun families te helpen geen toegang tot onderwijs en gezondheidszorg had, Carwardine uitgelegd.
Juist dergelijke kwesties die Aschiana werkt aan te pakken. "We zijn hard aan het proberen om het aantal arme kinderen werken op straat te snijden, en gelukkig hebben we enig succes gehad," Mohammad Yousuf, de directeur van straat-werkende kinderen midden van de NGO's, vertelde IRIN.
Sinds 1995 hebben zij 2.600 straatkinderen opgeleid in een verscheidenheid van beroeps-velden, waaronder timmeren, schilderen en monteurs, zei hij, erop wijzend dat ze waren nog bezig met bijna 3000 kinderen in dergelijke gebieden.
Volgens UNICEF, om beter te kunnen kinderen die het werk doen, of die in kwetsbare gezinnen wonen te helpen, Afghanistan behoefte aan een sterk sociaal systeem zorg. "Het feit dat zoveel kinderen moeten werken in de eerste plaats is een indicatie van de economische problemen en de stress waarmee veel Afghaanse families," de UNICEF officiële gezegd.
Carwardine zei dat het land nodig meer ondersteuning op lange termijn om het probleem van kinderarbeid aan te pakken in de door oorlog getroffen land. "Het zou naïef zijn te denken dat het probleem van de werkende kinderen kan worden opgelost in een korte periode van tijd," merkte hij op.
9 Afghaanse vrouwen, 3 kinderen vermoord volgende ontploffing in Helmand
"Vijf vrouwen en een kind uit een gezin, en vier vrouwen en twee kinderen uit een ander gezin werden gedood in de ontploffing," de Helmand gouverneur woordvoerder Daud Ahmadi, vertelde AFP
Een bomaanslag gedood 11 vrouwen en kinderen uit twee families, hun voertuig in het zuiden van Afghanistan te vernietigen, ambtenaren zei zaterdag.
Het apparaat geplant op de kant van de weg sloeg hun minivan op vrijdagmiddag in het district Gereshk van de provincie Helmand, een van de zwaarste slagvelden in een 10-jaar Taliban opstand.
"Vijf vrouwen en een kind uit een gezin, en vier vrouwen en twee kinderen uit een ander gezin werden gedood in de ontploffing," de Helmand gouverneur woordvoerder Daud Ahmadi, vertelde AFP.
Ahmadi later verduidelijkt dat acht vrouwen, niet negen, werden gedood, samen met twee kinderen van zeven tot en met 12, en een derde kind onder de zeven jaar.
Hij identificeerde een 12e slachtoffer als een jonge man in zijn jaren '20, die reed het busje.
Er was geen onmiddellijke eis van verantwoordelijkheid, maar Ahmadi beschuldigd vijanden van Afghanistan voor de ontploffing, een term die door Afghaanse functionarissen te verwijzen naar Taliban-opstandelingen.
Farid Ahmad Farhang, Helmand woordvoerder van de politie, bevestigde het dodental.
Bermbom aanvallen zijn het wapen van keuze voor de Taliban vechten om het Westen gesteunde regering van president Hamid Karzai omver te werpen.
Explosieven worden vaak geplant om de NAVO en regeringstroepen richten, maar burgers zijn vaak het slachtoffer.
De Verenigde Naties zegt dat van de 1.145 burgers gedood in de oorlog in de eerste zes maanden van dit jaar werden 80 procent gedood door opstandelingen en meer dan de helft door bermbommen.
Door de VS geleide NAVO-troepenmacht heeft 112.579 troepen vertrokken in Afghanistan te helpen de regering om de Taliban te bestrijden, volgens zijn website. Het Pentagon zei vorige week dat er 77.000 Amerikaanse troepen in het land.
Abonneren op:
Posts (Atom)