Kabul, 28 juni 2004-Terwijl miljoenen Afghaanse kinderen na de ineenstorting van het Taliban-regime eind 2001 zijn teruggekeerd naar school, tienduizenden schoolgaande jongeren, beperkt door economische tegenspoed, moet nog werken aan de straten van de Afghaanse hoofdstad , Kabul, aan hun families te ondersteunen.
"Ik zou graag naar school, maar dat kan ik niet. Er is niemand anders in mijn familie om te werken behalve ik," Zabi, een 10-jarige jongen selling boodschappentassen in een overvolle markt vertelde IRIN.
"Ik was op school, maar vorig jaar heb ik gefaald omdat ik werkte op straat de hele dag, 'Baryalai, een 12-jarige schoenshiner vertelde IRIN, uit te leggen dat, met een gehandicapte vader en twee zussen en een jongere broer te voer, zijn prioriteit was zijn familie.
Zulke gevallen zijn niet ongewoon. "In stedelijke gebieden meer kinderen werken openlijk op straat," Edward Carwardine, een woordvoerder van het Fonds voor kinderen van de Verenigde Naties (UNICEF), vertelde IRIN in Kabul, en merkt op dat naar schatting 40.000 kinderen nu bezig waren straten van de stad.
Volgens een onderzoek 1996 uitgevoerd door de Afghaanse NGO Aschiana, de Duitse hulporganisatie Terre des Hommes en het kantoor van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor Vluchtelingen (UNHCR), werden ongeveer 28.000 kinderen geïdentificeerd als "street-werkende kinderen" in 10 dichtbevolkte districten van Kabul.
Veel van de kinderen verloor de kostwinners in hun huizen of op straat werden aan het werk gezet, de meeste van hen als schoenpoetsers of portiers, het wassen van auto's, het branden van wierook, kleine voorwerpen verkopen van of het verzamelen van metaal. Anderen nog hun toevlucht tot bedelen, maar zelden toegeven, overweegt dergelijke handelingen beschamend.
Maar zulke straatkinderen zijn nauwelijks nieuw in de oorlog verwoeste stad van ongeveer drie miljoen. De kinderen, zowel mannelijke als vrouwelijke, vaak aannemen dat de taak of verantwoordelijkheid van het verdienen van inkomen voor hun gezin na de belangrijkste kostwinners zijn gedood of uitgeschakeld.
Voor veel kinderen in Kabul, de gezinnen zijn niet in staat om zelfs de basics bieden. Om de familie te steunen, de kinderen moeten werken om iets te verdienen voor voedsel, vaak onder bijzonder erbarmelijke omstandigheden.
En terwijl gevaarlijke kinderarbeid niet zo gewoon als in andere landen in de regio was geweest, UNICEF bleef bezorgd dat kinderen die moeten werken op een bepaalde manier om hun families te helpen geen toegang tot onderwijs en gezondheidszorg had, Carwardine uitgelegd.
Juist dergelijke kwesties die Aschiana werkt aan te pakken. "We zijn hard aan het proberen om het aantal arme kinderen werken op straat te snijden, en gelukkig hebben we enig succes gehad," Mohammad Yousuf, de directeur van straat-werkende kinderen midden van de NGO's, vertelde IRIN.
Sinds 1995 hebben zij 2.600 straatkinderen opgeleid in een verscheidenheid van beroeps-velden, waaronder timmeren, schilderen en monteurs, zei hij, erop wijzend dat ze waren nog bezig met bijna 3000 kinderen in dergelijke gebieden.
Volgens UNICEF, om beter te kunnen kinderen die het werk doen, of die in kwetsbare gezinnen wonen te helpen, Afghanistan behoefte aan een sterk sociaal systeem zorg. "Het feit dat zoveel kinderen moeten werken in de eerste plaats is een indicatie van de economische problemen en de stress waarmee veel Afghaanse families," de UNICEF officiële gezegd.
Carwardine zei dat het land nodig meer ondersteuning op lange termijn om het probleem van kinderarbeid aan te pakken in de door oorlog getroffen land. "Het zou naïef zijn te denken dat het probleem van de werkende kinderen kan worden opgelost in een korte periode van tijd," merkte hij op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten